Woord vooraf

Laurent Busine

2005

Zich in het oeuvre van een kunstenaar verdiepen is altijd een beetje onrustwekkend wanneer het een onbekend gebied is. Wij weten immers niet wat we zullen ontdekken, welke invalshoek we moeten kiezen en hoe we kunnen uitvissen of een bepaalde toegang (veronderstellende dat het er één is) permanent bruikbaar zal zijn en geen loos vermoeden zal blijken, geen efemere glimp die we hebben opgevangen toen ons oog op een aspect van het werk viel.

Een selectie maken uit het hele oeuvre van een kunstenaar is in feite nog hachelijker; maar ook nog boeiender, want we moeten dan uitzoeken hoe elementen die aan eigen imperatieven lijken te beantwoorden (de onderwerpen, de jaren, de basismaterialen, de technieken, de formaten, de al dan niet expliciete bedoelingen, de meevallers, de mislukkingen, de herhalingen…) gebundeld kunnen worden in een globaal beeld dat een snoer vormt waaraan we bepaalde werken rijgen, zodat zij verenigd zijn over hun bijzondere kenmerken heen.

Een brede lectuur van ongeveer een decennium getekend werk van Ronny Delrue gaf mij de kans – vanzelfsprekend in beperkte mate! – datgene te ontdekken wat zijn werk een merkwaardige samenhang geeft, een verwarrende emotie, als op het eerste gezicht ieder stuk verschillend is en verwant aan de tekening ernaast, als elke tekening tegelijk uniek en identiek aan de andere tekeningen is.